|
|
| Küçük kız ile birlikte yürüken bir yandan da sohbete devam ediyorduk. Ağaçların arasından geçerken birden sen ağaçların şarkısını bilir misin? diye sordu. Köyde olduğumuz zamanlarda ailece ağaçlara sarılmaya gittiğimizden söz ettim. O da ağaçları çok sevdiğini söyledi. Belirli zamanlarda onlara sıkı sıkı sarıldığını kokladığını konuştuğunu onlarında ona aynı şekilde yanıt verdiklerini söyledi. “Ben onlara hep sarılırım onlarda bana sarılır. Ben onları koklarım onlarda beni koklar.Ben onlarla konuşurum onlarda bana şarkılarını söylerler.“ Dedi. Her ağacın rengi farklıdır kabuklarından dolayı kokuları farklıdır hatta yapraklarından dolayı şarkıları bile farklıdır. Rüzgar esti mi hepsi birden sana şarkılarını söylerler. Artık insanların ağaçlara hiç sarılmadıklarından koklamadıklarından ve onlarla konuşmadıklarından söz etti. Aslında doğadaki herşeyin konuştuğunu bizlerin ise onları duymamak için kulaklarımızı tıkadığımızı söyledi. Onların seslerini belki çocuklar hâlâ duyuyorlardır. |
