BAHANE
İstanbul’da eğitim verdiğimiz katılımın çok iyi olduğu okulların birinde. Yemek arasında öğretmenlerle birlikte yemek yerken
Deneyimli bir öğretmenim insanların üretmek için hep bahanelerinden nedenlerinden olmazlarından sıkılmış olacaktı ki bir de beni dinler misiniz? diyerek anlatmaya başladı.
Öğretmen okulundan yeni mezun olduğum yıl Erzurum’un bir köyüne atamam yapılmıştı. Köye yeni bir okulun yapıldığı okulun teslim alma ve açılış işlemleri tamamlanınca okulda eğitim yapabileceğim söylendi. Bana o zamana kadar köyde durmam çevreyi tanımam planlarımı yapmam açılışa hazır olmam söylendi.
O gün akşamı köye vardığımda kalacağım eve yerleştim. Köyü ve okula gelecek öğrencileri tanımaya başladım. Okulun açılacağı günü beklemeye koyulmuştum. Beklemekten canım sıkılmaya başlamıştı. Ne yapabilirim? diye düşünmeye başlamıştım ki okulun arka tarafında çobanların koyunlara tuz yedirdikleri masaya benzeyen tuz taşları gördüm. Ertesi gün birinci sınıfa gelecek olan tüm çocukları okulun arka tarafındaki tuz taşlarının olduğu yerde topladım. Her bir tuz taşını bir öğrenci masası yaptım. Öğrencilerimle ilkokuma-yazma çalışmalarına başladım.
Aradan bir ay kadar bir zaman geçmişti. Okulun açılış günün karalaştırıldığı haberi köye ulaşmıştı. Okulun açılışının yapıldığı gün ilçenin ileri gelenlerinin tamamı okulun açılışına katılmışlardı. Öğrencilerim sınıfa girdiler yeni sıralarına sıra ile oturdular. İlköğretim Müdürümüz bana hangileri birinci sınıf diye sordu. Benim gösterdiğim sıralara doğru kaymakam ile birlikte yöneldiler. Çocukların çalışmalarını izlemeye başladılar. Birden İlçe Kaymakamı ve İlköğretim Müdürüm öğretmenim bunlar okumaya geçmeye neredeyse hazırlar bu hazır olmalarının nedeni nedir? diye sordular. Ben de okulun penceresinden gözüken okulun hemen arkasındaki tuz taşlarını göstererek. Efendim bir aydır okul olarak kullandığımız yer orası öğrencilerimin bu kadar hazır olmalarının nedeni de orada ki çalışmalarımız dedim. Ben bunları söylerken onlar da bana şaşkın gözlerle bakıyorlardı.
Çaresizlikler çözüm üretmemizi engelleyebilir mi?
Öğrenme her ortamında gerçekleştirilebilir mi?
Öğrenme yaşamın her anı değil midir?