Bu gönderi, TED’in “Nasıl Daha İyi Bir İnsan Olunur” serisinin bir parçasıdır ve her biri TED topluluğundaki insanlardan yararlı tavsiyeler içerir; buradaki tüm gönderilere buradan göz atabilirsiniz.
İşte Nedenleri;
“Bir akşam oğullarımı yemeğe çağırdım ve yanıt alamadım.“
Gerçek itiraf: Öfkeyle odalarına girdim ve oyun konsollarının güç düğmesini kapattım.
O anı görseniz dünyanın sonu olduğunu düşünürdünüz. Ekranları karardığında çocuklar bana çok kızdı ve üzüldü. Onları akşam yemeğine götürdüm ve davranışlarına cevabım genellikle şöyle oldu: “Hayatını video oyunlarında boşa harcıyorsun.”
Fakat o akşam, eleştirel olmak yerine meraklı olmayı tercih ettim. “Video oyunları sizin için neden bu kadar önemli?” diye onlara sordum. Sorduğum için sevindim çünkü oğullarım şaşırdılar ve şöyle cevap verdiler: “Bunu gerçekten bilmek istiyor musun anne?”
“Evet!” diye cevapladım.
“Anne, tanıdığımız herkes video oyunları oynuyor” dediler.
Abartmıyorlardı. Entertainment Software Association’a göre, bu gezegendeki 2,5 milyar insan oyuncudur. (Oyuncu, yalnızca video oyunları oynayan birini ifade eder.) Bu, insanlığın kabaca üçte biridir.
Oğullarım, nasıl ebeveynlik yapacağımı bilmek şöyle dursun, hakkında hiçbir şey bilmediğim bütün bir dünyayı keşfetmeme yardım ettiler. Günümüzde oyun oynamak, bağlantılı, çok oyunculu ve etkileşimli bir eğlence. Rekabet, problem çözme, bulmacalar ve mantıkla dolu. İyi şeyler değil mi? Aynı zamanda konuşmalar, kültür, tarih, müzik notaları, sanat, diyalog, ahlaki seçimlerle doludur ki bunlar çocuklarınızın gerçekten öğrenmesini istediğiniz şeyler. Ayrıca, oyunların felsefesi, stratejisi ve inanılmaz becerileri vardır.
Gerçekten iyi bir kitap okuduğunuzu veya harika bir film ya da spor etkinliği izlediğinizi hayal edin ama bu sefer onu manipüle edebilir, içinde rekabet edebilir ve onunla etkileşime girebilirsiniz. Bu modern video oyunudur.
Çocuklar bana daha fazla şey öğretmeye devam etti.
Örneğin, oyunu kapattığımda askıya alındıklarını söylediler. “Anne, bizim bir sorumluluğumuz var ve sen bizden oyunu durdurmamızı istiyorsun. Çevrimiçi bir oyunu duraklatamazsınız. Cidden, anne, bir oyunu durduramazsın. “
Sonra şunu söylediler: “Bize ‘yalnızlar’ ve ‘kaybedenler’ dediğinde bize gerçekten zarar veriyorsun. Arkadaşlarımızla çok oyunculu bir oyunda kulaklıkla canlı yayındayız ve aslında yeni, gerçek arkadaşlarla tanışıyoruz.”
O gün dünyayı sarsan bir epifani yaşadığım gündü.
Yani mutfakta akşam yemeği pişirirken çocuklarımın yukarıda oyun oynadıklarından daha yalnızım. Ben de çocuklarımı oyuncu olarak kucaklamaya başladım ve bugüne kadar hâlâ seslenme şeklim şu şekilde; “Akşam yemeği vakti geldi, oyunun neresindesin?” Anlıyorum, ayarlamayı yapıyorum ve sonra ilk başta istediğim o huzurlu, bağlantılı aile yemeğini yiyoruz.
Bir keresinde en büyük oğlum Connor bana geldi ve “Anne, cidden, bugün 3: 00’dan sonra beni yalnız bırakman için ne yapmam gerekiyor?” Dedi. İsteğini kendi yararıma kullanabileceğimi fark ettim. Bu yüzden bir liste yaptım: Ödevinizi yapın ve öğle yemeğinde büyükannenizle masada konuşun (göz teması ve hepsi); listeye yabani otları bile ekledim. Her şeyi yaptı. “Anne, bu çok havalı. Bu öğleden sonra gerçekten yapmak istediğim tek şey rütbe yükseltmekti. ” dedi.
Oyun oynarken kazanılması gereken seviyeler, ligler ve ödüller var, bu yüzden onun için önemli olup olmadığını, benim için de önemli olması gerektiğini düşündüm.
Doçent klinik profesörü ve Boise Eyalet Üniversitesi baş antrenörüne yardım eden Dr. Chris Haskell’in espor akademisyenleri ve sporcuları hakkında söylediği tam da bu. Hedefleri olan ve oyunlarını geliştirmeye istekli oyuncular arıyor. Aslında, birçok kolej artık espor için burs veriyor ve hem askeri hem de diğer endüstriler artık işlerinde video oyunu türü simülasyonlar kullanıyor.
Oyun oynamayı pratiklerile ve her şeyle bir spor gibi görmeye başladım. Çocuğunuzun futbol antrenmanına veya beyzbol maçına gidip antrenöre “Her şeyi durdurun, çocuğumun çöpü hemen atması gerekiyor” diye bağırmaya başlar mısınız? Tabii ki hayır. Çocuklarımın sorumluluklarını öncelikli olarak hallettikleri sürece oyunlarını bölmemeyi tercih ettim.
Oyun, ortak dili ve ekip dinamikleriyle tüm dünyayı bir araya getiriyor.
Oyun, ortak dili ve ekip dinamikleriyle tüm dünyayı bir araya getiriyor. Gençler video oyunları oynarken başkalarını izliyor. Bunu yaptıkları için onları eleştirirdim. Kocam da başkalarının oyun oynamasını izliyor, ki o büyük bir San Francisco 49ers hayranı. Geçtiğimiz sezon, bir maç fazla mesai yaptı ve maç dört buçuk saat sürdü. Kocama ders verip “Beynini çürütüyorsun ve hayatını boşa harcıyorsun” mu dedim? Profesyonel sporları izlemekten zevk almasına izin verdim. Bir oyuncu başka bir kişiyi video oyunları oynarken izlerken, genellikle profesyonelleri izler ve oynadıkları oyunlar için ipuçları ve püf noktaları almaya çalışır.
Oğullarımla oyun hakkında konuşmaya başladığımdan beri bazı profesyonel oyuncularla röportaj yapma şansım oldu. İçlerinden biri, geniş ailesiyle birlikte olduğu bir zamanı hatırladı. Hepsi hayatlarında olan biteni paylaşıyor ve birbirlerini etkilemeye çalışıyorlarmış. Sıra ona geldiğinde, video oyunları ve oynamaya olan aşkı hakkında konuşmaya başlamış. Teyzelerinden biri kaba bir şekilde herkese şunları söylemiş: “Neden bize insanların gerçekten ilgilendiği bir şey söylemiyorsun?”
Herkes onun bu deneyimine gülmüş ve o zamandan beri geniş ailesiyle neredeyse hiç konuşmuyormuş. Bu on yıldan fazla bir süre önceymiş. Acaba o teyze eleştirel olmak yerine meraklı olmayı seçseydi ne olurdu?
“Şu ana kadar video oyunlarıyla ilgili kötü şeylerin hiçbirinden bahsetmedi” diye düşünüyor olabilirsiniz. Haklısınız.
Doğru, çevrimiçi iletişim ve diğer konularla ilgili endişeler var, ancak bu yüzden bir oyuncunun hayatına dahil olmak daha da önemli. Kendi evimde, oğullarım ve ben çevrimiçi davranış ve denge hakkında açık bir diyalog sürdürdük. Şimdi, yıllar sonra, küçük oğlumun aralarında 300 kilometreden fazla olmalarına rağmen ağabeyiyle hala oyun oynadığını biliyorum. Bu beni duygusal olarak çok etkiliyor. Oyun, onların ilişkilerini sağlamlaştırdı ve sürekli hale getirdi.
Tavsiyem sadece ebeveynler için değil. Aynı zamanda büyükanne, büyükbaba, teyzeler ve amcalar, vaftiz ebeveynleri, yakın arkadaşlar, okul yöneticileri ve diğer akrabalar için. Meraklı olun.
İşte basit bir çözüm. Oyuncu çocuğunuza bu üç soruyu sorarak konuşmayı başlatın.
- Hangi oyunları oynuyorsun?
- Neden bu tür oyunlar oynamaktan zevk alıyorsun?
- Bazen seni oynarken izleyebilir miyim?
Oyun oynamayı benimsemezsek, çok sevdiğimiz insanlarla bağımızı kaybedebiliriz.
Bu bölüm, TEDxIdahoFalls konuşmasından alınmıştır. Buradan izleyebilirsiniz:
Eğitimci, motivasyon konuşmacısı, iletişim koçu ve yazarı olan Cara Lane tarafından yazılmıştır.