DONDURMA YEMEK

DONDURMA YEMEK

Yıllar sonra küçük kızla bir araya gelmişlerdi. Konuşmalarında yıllar öncesinden söz etmeye başladılar. Apartmandaki bütün çocuklar okulların kapanmasını büyük bir sevinçle beklerdik. Eve geleceğin günü evin içindeki büyüklerin konuşmalardan ve onlara ne zaman geleceğine ilişkin sorular sorup aldığımız cevaplardan anlardık. Bizim evde eve geldiğin o sabah bir başka olurdu. Evdeki büyükler yatığın odanın kapısı önünde dolaşmamamız evin içinde oyun oynarken gürültü etmememiz için sürekli ikaz edilirdik.

Küçük kız hatırlar mısın?

Yattığın odanın kapısını kardeşimle birlikte aralar uyanman için her şeyi yapardık. Bazen uyanırmış gibi yapıp kimmiş bunlar diye mırıldanır biz de kapının kenarına kıkırdayarak saklanırdık. Kaldıramayacağımızı anladığımızda son çare olarak apartmandaki bütün çocuklar toplanır Yattığın odanın camına gelir cama ufak ellerimizle vurup saklanırdık. Gözlerini ovuşturarak odanın camını gıcırdatarak açar. Bizim vurduğumuzdan habersizmiş gibi yapar. Bu cama kim vuruyor diye seslenirdin. Bu seslenmen bizim çok hoşumuza giderdi. Birden camın altından saklandığımız yerden avazımız çıktığı kadar bağırarak çıkardık. Böyle yapınca da  çocuklar beni yine çok korkutunuz yahu derdin.

Sonra da yanımıza gelir hepimizi bahçedeki gül fidanlarının yanındaki kanepeye oturtup bütün yıl sen yokken neler yaptığımızı bize tek tek anlattırır. Hiç sıkılmadan bizim anlattıklarımız sabırla dinlerdin. Biz de bütün bir yıl neler  yaptığımızı ve sırlarımızı sana anlatırdık.

Hiç unutmadığım ise akşama doğru apartmandaki bütün çocukları toplayıp pastaneye dondurma yemeye götürmendi. O kadar çocuğu neşe içinde evin yanındaki pastaneye götürür hepimizi masanın etrafındaki sandalyelere sıra ile oturtur. Sonra da masa da hepimizi göreceğin bir yere oturur. Garsonu bizim isteklerimizi söylememiz için çağırır hepimize ne istediğimizi ayrı ayrı sordurur; bizlere nasıl dondurma yemek istediğimizi garsona söylememizi isterdin. Bu sırada çoğumuzun yanakları kızarır çok utanır ve sıkılırdık. Bir süre sonra istediğimiz dondurmalar cam kâselerde renkli peçeteli kaşıklı olarak düzenli bir servisi yapılır. Dondurmalarımız geldiğinde bizlere şöyle yapın böyle yapın demeden hep birlikte afiyetle neşe içinde yememizi sağlardın.

İşte o an kendimi çok özel ve değerli hissederdim. Bir büyük tarafından değer verilmek beni çok mutlu ederdi.

Küçük kız birden durdu hadi dondurma yemeye gidelim mi? dedi.

Belki sürekli yaptığımız şeyler çocuğun yaşamında ne kadar önemli değil mi?

Acaba yaptıklarımızın ne kadar farkındayız?

Beğendiyseniz Paylaşabilirsiniz

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir