ELLERİM ARTIK HİÇ KOKMUYOR.
O gün teneffüste sigara içme odasında büyük bir keyifle sigaramı içmiş öğretmen zili çalmadan ellerimi güzelce yıkamış ve sınıfımın yolunu tutmuştum. Sınıfa girince her ders yaptığım gibi parmaklarımı öğrencilerimin kafasında gezdirip onları sevmiş konuşmuş dinlemiş gözlerinin içine bakmıştım. Ellerimi öğrencilerimin başlarında gezdirirken hiçbir şekilde uyarmadığım öğrencilerimden biri olan Oğuz’un başını hızla çekmesi beni çok şaşırtmıştı. İlk defa böyle bir şey yapıyordu.
Oğuz’a başını neden çektiğini sorduğumda;
“Öğretmenim ellerin çok fena sigara kokuyor o pis ellerinizi başıma sürmenizi istemiyorum. Ne zaman sigarayı bırakırsınız o zaman saçımı okşayabilirsiniz.” dedi.
Bu sözleri söylerken bütün sınıf susmuş Oğuz’un söylediklerini dinliyordu. Hepsi “Evet Oğuz haklı” der gibi başlarını sadece sallıyordu.
Sanki o anda yer sallanmaya başlamıştı. Hayatımın en şiddetli depremini yaşıyordum. Bir karar vermek zorundaydım. Ya öğrencilerimle iletişimimi koparacaktım ya da sigarayı bırakacaktım. Sınıfın arkasından masamın yanına gelinceye kadar ayaklarımın altında sallanan yerin durması için ne yapmam gerektiğine karar vermeye çalışırken sırtımdan soğuk terlerin boşandığını hissetmiştim. Kararımı verir vermez sandalyeme oturup cebimdeki sigara paketini çıkarmış onların gözü önünde parçalara ayırıp; parçaları yerinden kalkıp yanıma gelen Oğuz’un elindeki çöp kovasına attım “Sigarayı artık bıraktım” dedim. Oğuz ufacık tombul ellerini omuzlarıma koydu kulağıma eğildi. “Seni çok seviyorum öğretmenim.” dedi. Hiçbir şey söyleyemedim sadece ve sadece dudaklarımı ısırıyordum. Paydos zili çaldığında yerimden kalktım. İlk defa öğrencilerimin hepsinin birden “iyi günler öğretmenim” demesi ile irkildim. Oğuz hepsinin başında sınıftan dimdik çıkıyordu. Arkadaşlarına “Öğretmenime sigarayı nasıl da bıraktırdım. Ben size bıraktırırım dememiş miydim?” diyerek çıktı. O günden sonra artık ellerim hiç kokmadı.
Atay öğretmenim ellerim hiç kokmuyor.
Sizlerin elleri hala kokuyor mu?