Hadi Gidin (Fellişh)
Çocuklar
Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil
Onlar kendi yolunu izleyen Hayat’ın oğulları ve kızları.
Sizin aracılığınızla geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller.
Onlara sevginizi verebilirsiniz düşüncelerinizi değil.
Çünkü onların da kendi düşünceleri vardır.
Bedenlerini tutabilirsiniz ruhlarını değil.
Çünkü ruhları yarındadır
HALİL CİBRAN
Tavuklar… Tavuklar kadar olamıyoruz.
Tavuklar yavrularını sadece civciv iken kollar ve korurlar.Yavruları azıcık palazlandı mıkendi başlarına yaşamlarını devam ettirebilsinler diye onlara müdahele etmezuzaktan izlemekle yetinirler.İyice büyüdüklerinde ise “Fellişh Fellişh ( Arapça “Hadi git” ) diye etraflarından kovalarlar. Peki ya biz?
Çocukdoğar. Ona özenle bakarız;aman bir şey olmasın bizim yanımızdan ayrılmasın diye sürekli onu gözleriz. Yürümeye başladığı zaman düşmesin diye kollarız. Koşmaya başladığı zaman kendine zarar vermesin diye yine kollarız. Okula başlar o tek başına okula gidemez diye elinden sıkı sıkı tutar götürürüz. Ondan birşeyler yapması istendiği zaman o daha çocuk o yapamaz deriz ve onun yerine biz yaparız. Gençlik yıllarında ise onu çocuk gibi görmeye devam ederiz ve onun yapması gerekenleri biz yapmaya çalışırız. Üniversite yıllarında ise o okuyor aman zihni dağılmasınderslerdeki başarısı düşmesin diye yaşamlarına hep müdahale ederiz. Hele asker öncesi o askere gidecek o bilmez sonrasında ise o daha yeni geldi o bilmezleri sıralarız peşi sıra. Onları evlendiririz yine yaşamlarına müdahale ederiz o daha yeni evlendi o bilmez deriz. Onların çocukları olur yine onlar bilmez deriz ve yaşamlarına müdahale ederiz. Onların çocukları büyür onalrın çocuklarını yetiştirmelerine müdahale ederiz çünkü onlar yine bilmezler. Onlar yaşlanırlar bu seferde o yaşlı o ne bilir ki deriz. Yaşamın ilk anından son anına kadar başkalarının yaşamlarına hep müdahale etmişizdir. Tek başlarına bir şeyler yapabileceklerine başaracaklarına inanmayız. Onlara nedense hiç güvenmeyiz.
Pekiama neden?
Acaba sorunçocuklarımızda mı ?
Yoksa bizde mi?
Nerede sorun var?
Kendimize mi güvenmiyoruz yoksa çocuklarımıza mı?
Bu sorunu çözmek için neden birşey yapmıyoruz?
Neden çocuklarımıza hadi gidin demiyoruz?
Sorumluluk almaktan mı vermekten mi korkuyoruz?
Kendimizle yüzleşmekten mi korkuyoruz?
Kaçış içinde miyiz?
Hangisi acaba?
Hatay-Samandağı’nda tanıştığım