“KÂMİL İNSAN”SINIZ

“KÂMÎL İNSAN”SINIZ

6406038[1].jpg

Geçenlerde e-postama bir ileti geldi. İletiyi okuduğum zaman yıllar önce Tunceli ilinin bir köyünün mezrasında öğretmenlik yaptığım zamanda bana misafir kaldığım evin ninesi tarafından anlatıldığını anımsadım. Güneş yavaş yavaş el sallamaya başlamıştı.  Evin ninesi ile evin balkonuna oturmuş tütünlerimizi sarmış dumanınıda savurmaya başlamıştık ki.

– Senin gibi kâmil insanlar pek gelmez buralara nedense okul epey zamandır kapalıydı dedi. Durdu güneşin battığı yöne doğru baktı.
– Sen gelincik masalını bilir misin? diye sordu.
– Bilmiyorum dedim.
– Eh! o zaman anlatmak lazım sana bir gün olur sende birilerine anlatırsın dedi.
Zamanın birinde bir köyde hamile bir gelin varmış. Bu gelinin kocası gurbette çalıştığı için yanlız yaşarmış. Yanına yoldaş olsun diye bir gelinciği eve alıp beslemeye karar vermiş.
– “Bilirsin gelincik yabani bir hayvandır evde beslenmez öyle kolay kolay dedi.”
Gelin evinde gelinciğe bakmaya başlamış. Bir zaman sonra gelinin çocuğu doğmuş.  Gelin ile gelincik biribirlerinede çok alışmışlar. Gel zaman git zaman yoldaşlıkları devam ederken gelin birgün bahçede çalışmaya gitmiş. Eve döndüğünde evin kapısını açar açmaz karşısında gelinciğin arka ayakları üzerinde dikilmiş ağzı kan içinde onu beklediğini görmüş. Gelinin kan beynine sıçramış kapının yanındaki kalın sopayı kaptığı gibi gelinciği bir vuruşta kenara bırakmış. Birden kapalı kapının ardından çocuğun sesi gelmiş. Kapalı kapıyı açmış bakmışki çocuğunun beşiğinin yanında cansız bir şekilde dumakta olan kocaman yılanı görmüş.
Ninem bir müddet sustu.
-Bundan öte fazla söze gerek yok “SEN KÂMİL İNSANSIN” dedi. Oturduğu kürsüden kalktı.
-Fazla dışarda kalma yemek yiyeceğiz dedi ve içeri girdi.
Bu hikayeyi neden anlattığını sormadım nedenini ise günlerce düşündüm.
“KÂMÎL İNSAN”SINIZ
Beğendiyseniz Paylaşabilirsiniz

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir