Güncelerim

Her öğretim yılı sonunda öğretmenlerin birçoğu duygularını kontrol etmekte zorluklar yaşarlar. Yaklaşan yaz tatilinin planlarının yapılması veya yapılamaması. Öğrencileri hakkında düşüncelerini gerçekleşmesi veya gerçekleşmemesinden dolayı yaşanan üzüntü. Yıl sonu idari görevleri tamamlama telaşı. Aynı öğrenme ortamında kullanılmasından dolayı gerekli gereksiz malzemelerin nasıl ayrıştırılacağı, sınıfı bir sonraki öğretim yılına hazırlama kurgusu. Öğretim yılı sonuna yaklaşırken öğretmenlerin kendilerini bitkin hissetmeleri. Bu zor öğretim yılı sonunda eğlenceli ve anlamlı etkinlikleri hazırlamak zaman gerektirir….

Seattle’lı, iki kız annesi Juliette Guilbert, çocukların neden yalan söylediklerini araştırmış… “Babamı sütyenlerini giyerken gördüm anne”… 4 yaşındaki kızım bunları söylediğinde gardrobumla ne yapacağımı şaşırdım. Ama sormadan da edemedim utanç içinde: “Ne zaman gördün?” “Sen uyurken” diye cevap verdi, “Cumartesi sabah, t-shirt’ünün üzerine sütyenini giyip benim mini-trambolinimin üzerinde zıplamaya başladı. Gün boyunca bu hikâyeyi defalarca anlattı. İlkokul öğretmeni olan kocama, “böyle bir şey oldu mu?” diye sormak zorunda kaldım, hayır…

1. Bu konudaki çabanı çok beğendim. Çocuklarımız her zaman her şeyi mükemmel yapamazlar. Her yaptıklarını övmek, kendilerini doğru değerlendirmelerine engel olur. Çizdiği basit bir resmi sanat eseri gibi övmek yerine resim yapmakla ilgili çabasını övmek onun motivasyonunu artırır. Hayal kırıklıklarını önler. 2. Seninle bunu yapmaktan çok keyif aldım. Beraber yaptığınız bir şey hakkında birlikte geçirdiğiniz zamanla ilgili böyle bir geri bildirim onu çok mutlu edecektir. 3. Şimdi seni dinlemeye hazırım….

Ödevleri onlar mı yapmalı siz mi? Sınıfta utanmamalarından mı korkmalısınız yoksa öğrenmemelerinden mi? Çocukların ödevlerine yardım etmek bazen jimnastik salonunda ağırlık kaldırarak kas yapmak isteyen birinin yükünü hafifletmeye benzer. O an için çocuğunuzun işini kolaylaştırırsınız belki, ama abartırsanız kimi kaslarının hiç oluşmamasına bile neden olabilirsiniz. Steve Reifman nerede durmak gerektiği konusunda ipuçları veriyor. Ne zaman çocuklarım benden ödevleri için yardım etmemi isteseler, elimden gelenin en azını yapmaya çalışıyorum. Çünkü biliyorum…

  1) Çocuklarınızla birlikteyken dersinizi boş geçirmeyin! Çocuklar alfabeyi okulda öğrenir ama anne babalarının kelimeleriyle cümle kurarlar. Çocukların okul hayatı boyunca ve sonrasında sergiledikleri birçok davranış, ailede verilen eğitimden izler taşır. Mesela siz emniyet şeridinde büyük bir pişkinlikle direksiyon sallarken, çocuklar arka koltukta vatandaşlık dersindedir. Veya siz bankada sıra bekleyen insanların önüne geçmek için hamle yaparken, çocuklarımız hayat bilgisi dersinden ilk üniteyi işlemektedir. Bu yüzden çocuklarınızla geçirdiğiniz her bir dakikayı,…

Marian Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde bir profesör asistanı olarak görev yapıyorum. Bundan bir buçuk yıl önce K-12 sınıflarına ve temel seviye eğitime, testlere, temel standartlara, farklılaştırılmış öğretime geri dönmem gerektiğine ve çocuklarla ve ergenlerle duygusal olarak tekrar bağlantı kurmam gerektiğine karar verdim. Bunu uzun yıllardır yapmamıştım. Ancak eğitim ortamları, deneyimleri ve benim kendi öğrendiklerim sınıflara geri döndüğüm bu bir buçuk yıl içinde inanılmaz gelişti ve değişti. Üniversiteden bazı dersleri bırakmayı talep ettim. Erken ergenlik dönemine…

Mesleki gelişim, günümüzde maalesef etkinliğini büyük oranda yitirmiştir. Öğretmenlik uygulamalarını değiştirmediği gibi, öğrencinin öğrenme sürecini de iyileştirmemektedir. Bu sebeplerden dolayı, mesleki gelişim programlarına önem verilmeli, öğretmenlere, öğrenme için yeterli süreler verilmeli ve kendilerine yeni bir strateji ile birlikte, uygulama sorununun üstesinden gelmelerine yardımcı olunmalıdır. Öğretmen mesleki gelişim üzerine yapılan dokuz farklı araştırma sonucu gösteriyor ki, sürekliliği olan mesleki gelişim çalışmalarının öğretmen gelişimine ve öğrencinin öğrenme sürecindeki gelişimine doğrudan olumlu etkisi…

Okulun ilk günü bitmiş, 4.sınıfa giden oğlumu okuldan aldığımda genellikle (büyük bir heyecanla) sorduğum ‘Günün nasıldı?’ sorum, heyecansız monoton bir ‘iyi’ ile cevaplandı. Hadi ama! Okulun ilk günüydü bugün diye içimden bağırıyordum! Konuşabileceğimiz bir şey söylesen çocuk? İkinci gün aynı sorum ‘yeni bir şey yok’ cevabını aldı. Sanırım bu problem bana ait. Sorum gerçekten iyi bir soru değil belli ki. Bir sohbeti başlatmayan, hayal gücünden yoksun hatta sıkıcı bir soru. Buna…

Bugün oğlumun veli toplantısındaydım. Daha doğrusu öğretmen-veli görüşme gününde. Ortaokulda olan oğlumun sanırım altı öğretmeni ile görüştüm. Her bir öğretmenin odasının önündeki kuyrukta uzun uzun bekledim. Her görüşmenin üç dakika sürmesi gerektiğine dair pek çok uyarıcı asılmışken etrafa bazı veliler nedense içeriden çıkmakta zorlandılar. Öğretmene ya çok şey sordular ya çok şey anlattılar, bilemiyorum. Benim görüşmelerim pek üç dakikayı geçmedi çünkü hemen hepsinde aşağıda yazacağım aynı konuşmaları yaptık. İçeri giriyorum,…